Aan printeronderdelen bleken we uiteindelijk zo'n 600 gram te moeten printen, plus nog wat voor de eindstophouders, de extruder en dat soort zaken. Omdat onze eigen 3D-printer nog wat kuren vertoonde, verdwenen er ook aardig wat misbaksels in de prullenbak. Vandaar dat op het einde van de klus ook het einde van het filament in zicht kwam.
Als de wikkelingen op het einde van een spoel kleiner en kleiner worden, merk je pas hoe stug dat spul is. Zeker als de windingen strakker worden naarmate het einde van de spoel in zicht komt, begint het worstelen met het filament veel op het ontwarren van een trapveer te lijken. Ellendig dus. Bovendien kan het zich bij het afrollen om zijn lengteas draaien, zodat er veel spanning op de draad komt te staan tijdens het printen. In het ergste geval kan het filament zelfs afknappen.
Omdat het filament zo stug en springerig is, kan het bij het verwijderen en wegleggen van een rol gebeuren dat het uiteinde op de spindel onder een of meer losse wikkelingen schiet. Het kan een tijdje duren voordat je dit door hebt, zoals dit filmpje demonstreert:
Natuurlijk is ook hier voorkomen beter dan genezen. We hebben ons daarom aangewend om het uiteinde van het filament na het afknippen direct veilig weg te steken in het gat dat hiervoor in de spoel aanwezig is. Dat zit er niet voor niets.
En dus ons motto:
Nog een punt over de laatste meters op de spoel: bij kleine spoeltjes zijn die eigenlijk veel te strak gewonden. Inspectie laat zien dat de draad vol witte plekken zit, wat erop wijst dat er grote kracht op het filament heeft gestaan. Als zo'n punt bij het printen een beetje rottig voor de extruder komt, kan het gemakkelijk afknappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten